Op de fiets naar ‘Rome’

We zijn allemaal gewoontedieren. We doen de dingen zoals we ze doen. Daarmee creëren we echter ook veel van hetzelfde in ons leven. Als dat oké voor je is, prima. Zoek je meer en eigenlijk iets anders, dan moeten we onszelf blijven prikkelen om de dingen anders te benaderen en anders te doen. En dat begint wat ons betreft op de fiets.

Je hoeft dan even niets, hebt vaak uren de tijd en bent in de ideale omstandigheden om dichterbij de natuur en de elementen te komen. Ook die in jezelf. Op de fiets heb je alle tijd voor zelfreflectie en bezinning op je leven. Dan ontstaan vanzelf nieuwe perspectieven. Maar belangrijker, op de fiets kun je tot inkeer komen en van daaruit tot een bijzondere staat van zijn waarin je een diepe stilte en verbondenheid vindt. Dat zijn ervaringen die je leven echt verrijken en die je kijk op het leven veranderen waardoor je dichterbij de essentie gaat leven. Dan is fietsen zoveel veel meer dan er even tussenuit zijn. Niet omdat fietsen zelf zo bijzonder is, er zijn nog steeds meerdere wegen naar Rome, maar als we dan toch naar Rome willen, waarom dan niet op de fiets?

Als Rome staat voor wat je het liefst wil in je leven, voor de dromen die je wellicht hebt, dan zal dat voor iedereen iets anders zijn. Zodra je echter een diepe stilte, vrede en echt geluk in jezelf ervaart dan is Rome zo universeel als het maar kan. En dan verdwijnen die verlangens en dromen als sneeuw voor de zon. Niemand die zijn leven anders wil op het moment dat er een grote glimlach van puur geluk op zijn of haar gezicht verschijnt. En dan ontdek je Rome in jezelf.

Christiaan Warger